"....Σκεφτόταν πως το καλοκαίρι ήταν η χαρά της ζωής και πως η διάθεση του καιρού αντανακλάται τελικά και στην ψυχολογία των ανθρώπων. Δεν είναι παράξενο πως το φθινόπωρο και το χειμώνα, οι άνθρωποι είναι πιο σκυθρωποί από ποτέ. Μαζί τους και ο καιρός : βρέχει, χιονίζει, έχει συννεφιά.....Ενώ το καλοκαίρι .....γεμάτο φως και γαλάζιο, Με παγωμένο νερό και γλυκό του κουταλιού να κερνάς τους μουσαφίρηδες, με παγωτά το βράδυ στην πλατεία, με νόστιμους μεζέδες το μεσημεράκι στην ταβέρνα, δίπλα σε μια παραλία, Να μυρίζεις το καλοκαίρι, να το κοιτάς αχόρταγα, να το νιώθεις ένα με το σώμα σου, ν' αφήνει την αρμύρα του στο πετσί σου, να το ερωτεύσαι. Καλή ώρα σαν τον Αύγουστο. Τι ερωτεύσιμος μήνας !"....
Για πρώτη συγγραφική προσπάθεια, είναι έξοχο, δροσερό, νοσταλγικό, απολύτως καλοκαιρινό, συναισθηματικό όπου χρειάζεται χωρίς μελοδραματισμούς, προκαλεί χαμόγελο και γέλιο αβίαστο, και κάθε ένας ή κάθε μία από εμάς, αναγνωρίζει στις σελίδες του και στην αφήγηση της Μαρίνας, στιγμές και μοναδικές αναμνήσεις από παιδικά και εφηβικά καλοκαίρια, όπως ακριβώς ήταν σε μία εποχή αθώα, τρυφερή, απαλλαγμένη από συμβάσεις και συνθήκες....Γραμμένο με αμεσότητα αλλά και λυρισμό, σε όσα σημεία απαιτείται, δεν αναλώνεται μόνο στις συναισθηματικές και προσωπικές αναζητήσεις αλλά και προσδοκίες της ευαίσθητης Μαρίνας για τον ιδανικό έρωτα, αλλά, μας παρουσιάζει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα, "ακολουθώντας" την στα καλοκαίρια της, σε δύο νησιά τα οποία δεν κατονομάζονται και σοφά, για να ταξιδεύει η φαντασία μας και να διεγείρεται η νοσταλγία ακόμα περισσότερο. Στα δύο αυτά νησιά, και στις καλοκαιρινές της διακοπές, όπου ο μήνας Αύγουστος "δεσπόζει" ως αθέατος πρωταγωνιστής του βιβλίου, η Μαρίνα γνωρίζει, συναναστρέφεται και δημιουργεί φιλίες "καρδιάς" με παιδιά της ηλικίας της, μεγαλώνει μαζί τους, μοιράζεται συγκινήσεις, όνειρα, "σκατοζαβολιές", δέχεται την άδολη αγάπη της οικογένειάς της (το πρόσωπο της γιαγιάς Ελένης θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα είδος "παλίμψηστου", αφού συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις Ελληνίδες γιαγιάδες, με αβίαστο τρόπο, γνησιότητα και ευαισθησία) ερωτεύεται, ωριμάζει, και επιστρέφει, πιο "σοφή" και κατασταλαγμένη, μετά από οδυνηρή προσωπική διαδρομή για να ανακαλύψει πως "....η ευτυχία κρύβεται σε ανεπαίσθητες λεπτομέρειες, σαν το γιασεμί ......", και ο έρωτας ".....ήταν εκεί, σαν τον Αύγουστο, που ακόμα δεν είχε φύγει, στο ελαφρύ χάδι του αέρα, στον παφλασμό των κυμάτων, στον ήχο του τριζονιού......", αφού "....η ζωή το καλοκαίρι είναι ωραία..." και εύχεται (μύχια ευχή όλων νομίζω), "...να' ταν ένα καλοκαίρι, η ζωή μας όλη".
Ενα πολύ ωραίο βιβλίο, που αξίζει την προσοχή και το αναγνωστικό ενδιαφέρον, και το συνιστώ ανεπιφύλακτα, έχοντας την πεποίθηση, ότι ο "Αύγουστος Οίνος" είναι μόνο η επιτυχημένη αρχή, μίας ιδιαίτερα χαρισματικής και αξιόλογης συγγραφικής πένας......
Για πρώτη συγγραφική προσπάθεια, είναι έξοχο, δροσερό, νοσταλγικό, απολύτως καλοκαιρινό, συναισθηματικό όπου χρειάζεται χωρίς μελοδραματισμούς, προκαλεί χαμόγελο και γέλιο αβίαστο, και κάθε ένας ή κάθε μία από εμάς, αναγνωρίζει στις σελίδες του και στην αφήγηση της Μαρίνας, στιγμές και μοναδικές αναμνήσεις από παιδικά και εφηβικά καλοκαίρια, όπως ακριβώς ήταν σε μία εποχή αθώα, τρυφερή, απαλλαγμένη από συμβάσεις και συνθήκες....Γραμμένο με αμεσότητα αλλά και λυρισμό, σε όσα σημεία απαιτείται, δεν αναλώνεται μόνο στις συναισθηματικές και προσωπικές αναζητήσεις αλλά και προσδοκίες της ευαίσθητης Μαρίνας για τον ιδανικό έρωτα, αλλά, μας παρουσιάζει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα, "ακολουθώντας" την στα καλοκαίρια της, σε δύο νησιά τα οποία δεν κατονομάζονται και σοφά, για να ταξιδεύει η φαντασία μας και να διεγείρεται η νοσταλγία ακόμα περισσότερο. Στα δύο αυτά νησιά, και στις καλοκαιρινές της διακοπές, όπου ο μήνας Αύγουστος "δεσπόζει" ως αθέατος πρωταγωνιστής του βιβλίου, η Μαρίνα γνωρίζει, συναναστρέφεται και δημιουργεί φιλίες "καρδιάς" με παιδιά της ηλικίας της, μεγαλώνει μαζί τους, μοιράζεται συγκινήσεις, όνειρα, "σκατοζαβολιές", δέχεται την άδολη αγάπη της οικογένειάς της (το πρόσωπο της γιαγιάς Ελένης θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα είδος "παλίμψηστου", αφού συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις Ελληνίδες γιαγιάδες, με αβίαστο τρόπο, γνησιότητα και ευαισθησία) ερωτεύεται, ωριμάζει, και επιστρέφει, πιο "σοφή" και κατασταλαγμένη, μετά από οδυνηρή προσωπική διαδρομή για να ανακαλύψει πως "....η ευτυχία κρύβεται σε ανεπαίσθητες λεπτομέρειες, σαν το γιασεμί ......", και ο έρωτας ".....ήταν εκεί, σαν τον Αύγουστο, που ακόμα δεν είχε φύγει, στο ελαφρύ χάδι του αέρα, στον παφλασμό των κυμάτων, στον ήχο του τριζονιού......", αφού "....η ζωή το καλοκαίρι είναι ωραία..." και εύχεται (μύχια ευχή όλων νομίζω), "...να' ταν ένα καλοκαίρι, η ζωή μας όλη".
Ενα πολύ ωραίο βιβλίο, που αξίζει την προσοχή και το αναγνωστικό ενδιαφέρον, και το συνιστώ ανεπιφύλακτα, έχοντας την πεποίθηση, ότι ο "Αύγουστος Οίνος" είναι μόνο η επιτυχημένη αρχή, μίας ιδιαίτερα χαρισματικής και αξιόλογης συγγραφικής πένας......
