Το "καθηλωτικό" είναι χαρακτηρισμός που δεν αρκεί για αυτό το έργο, το πόνημα κυριολεκτικά, γιατί θέλει ιδιαίτερη ψυχική αντοχή να μελετήσεις τα αποτρόπαια εγκλήματα και τις θηριωδίες που έλαβαν χώρα από τους Γερμανούς σε βάρος όσων απείχαν από τα δικά τους στερεότυπα περί "αρίας φυλής". Η "Κασετίνα" με την πένα της Θάλειας Κουνούνη, ακολουθώντας την αφηγηματική τεχνική της αναδρομής, διατρέχει το χρονικό διάστημα εβδομήντα και πλέον ετών, από τη σημερινή δύσκολη και επικίνδυνη (με διαφορετικές συνθήκες εποχή) προς το παρελθόν, σε εκείνα τα τραγικά γεγονότα, που αποτελούν πλέον ιστορία και μάλιστα μία από τις μιο μελανές σελίδες της. Με εύστοχη συγγραφική τεχνική, η εξέλιξη της πλοκής αποκτά το χρονικό βάθος και βάρος που απαιτούνται για να συνδεθεί το ιστορικό παρελθόν με την μυθοπλασία, και με την εναλλαγή της αφήγησης από πρωτοπρόσωπη σε τριτοπρόσωπη, επιτεύχθηκαν (κατά την προσωπική μου άποψη) ο ρεαλισμός, η αληθοφάνεια και η αμεσότητα του τόσο δύσκολου εγχειρήματος να αποτυπωθούν και να μεταφερθούν στον αναγνώστη ιστορικά και με ιδιαίτερη βαρύτητα γεγονότα τα οποία διαδραμάτισαν καίριο ρόλο και επηρέασαν τη ζωή και την πορεία των χαρακτήρων του βιβλίου. Μπορεί για πολλούς η εποχή του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου να φαίνεται "μακρινή", με την ελπίδα ή την ευχή ποτέ να μην επαναληφθούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας....η "Κασετίνα" μας προσφέρει ένα είδος "αφύπνισης" και μας καλεί μέσα από την τραγική ιστορία της Χελένα και της Ραχήλ να σκεφθούμε και να προβληματισθούμε, εάν το παρελθόν μπορεί όντως να μας "διδάξει", να μας αποτρέψει και να μας καταστήσει σοφότερους ή μπορεί να αναβιώσει με εξίσου σκληρό και αδιανόητο τρόπο.....η "Κασετίνα" δεν αποτελεί μόνο μία εξιστόρηση των δεινών του πολέμου από τη σκοπιά των Εβραίων ή όσων είχαν την "ατυχία" να μην ανήκουν στο είδος του "τέλειου ανθρώπου" που οραματίζονταν οι Γερμανοί, είναι πολλά περισσότερα, θέτει θέματα ηθικής, αγάπης, αλληλεγγύης, αφοσίωσης, λήθης, μνήμης, συλλογικής ευθύνης και συνείδησης, τα όρια του καλού και του κακού, του δίκαιου και του αδίκου, σκέψεις και ζητήματα που είτε κοινωνιολογικά είτε μέσω της φιλοσοφικής οδού, διαχρονικά αγγίζουν τον πυρήνα της ύπαρξης μας .....Ολα αυτά καθιστούν την "Κασετίνα" πολύ περισσότερο από ένα πολύ ενδιαφέρον και αξιόλογο ανάγνωσμα, και όχι απλώς καθηλωτικό, αλλά θα έλεγα συγκλονιστικό. Και τελικά είναι χάρισμα, να μπορείς να εναλλάσσεσαι ως συγγραφέας και δημιουργός μεταξύ διαφορετικών "ειδών" λογοτεχνίας, ικανοποιώντας τους αναγνώστες σου και με το παραπάνω, προσωπικά έχοντας γνωρίσει και αγαπήσει τη γραφή της Θάλειας Κουνούνη, περίμενα την "Κασετίνα" με ανυπομονησία και ομολογώ ότι ήταν και διαφορετική (με την καλή έννοια) και μοναδική και ανεπανάληπτη.
