Μπορώ να πω από τα καλύτερα βιβλία της κ. Πανταζή....ωραία ιστορία, δοσμένη σε δύο χρονικά μέρη (με εξαίρεση κάποια συγκεκριμένα μέρη του βιβλίου, με διαφορετική χωροθεσία αλλά και χρονική απόσταση από τα άλλα δύο κύρια μέρη) που είναι απόλυτα αναγκαίο για τη σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν) στην Μονεμβασιά, στο μεταίχμιο δύο αιώνων (17ος και 18ος), με την αίγλη που δικαιολογείται από την ιστορικότητά της, και τη διαχρονική σημασία της ως μίας από τις σημαντικότερες καστροπολιτείες, και στη σύγχρονη εποχή, που, το "νέο" συνοδοιπορεί με το "παλαιό", αφού και η σημερινή πόλη διατηρεί την ομορφιά της και κυρίως την μαγεία της. Οφείλω να πω ότι οι περιγραφές της τοποθεσίας, όπου εξελίσσεται η αφήγηση είναι έξοχες, σε σημείο που θέλεις (αν γίνεται) να μεταφερθείς εκείνη τη στιγμή, στην Μονεμβασιά, να ακολουθήσεις τις διαδρομές και τις αναζητήσεις των χαρακτήρων και να μοιρασθείς μαζί τους, σκέψεις, διλήμματα, συναισθήματα, ζώντας την ένταση των στιγμών, των συνθηκών και των περιστάσεων που καθορίζουν τη ζωή και τις αποφάσεις τους. Κυρίαρχο όλων στοιχείο, κατά την προσωπική μου άποψη, πάντως είναι η δύναμη που μέσα από τις δύο (φαινομενικά και μόνο ασύνδετες) ιστορίες, αποδίδει η συγγραφέας στην μητρική αγάπη και στον πανίσχυρο, μοναδικό και ακατάλυτο δεσμό που μας ακολουθεί όλες και όλους από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης μας έως το τέλος. Το "μεταφυσικό" στοιχείο δεν είναι τόσο έντονο, αλλά πολύ αρμονικά τοποθετημένο, χωρίς υπερβολή, στο δεύτερο μισό του βιβλίου, και δεν αποβαίνει σε βάρος της πλοκής, αλλά θα έλεγα, ότι αποτελεί τη φυσική εξέλιξή της. Η αφήγηση είναι ρεαλιστική, ζώσα, αποτυπώνει λιτά και με δεξιοτεχνία, το περιβάλλον της κάθε εποχής, ιδιαίτερα δε, στο πρώτο μισό του βιβλίου, ανταποκρίνεται στην κοινωνική πραγματικότητα της βενετοκρατούμενης Μονεμβασιάς, όσο ακριβώς απαιτείται για να είναι αληθοφανής, ενώ οι συγγραφικοί χαρακτήρες, στο σύνολό τους, έχουν σκιαγραφηθεί έντεχνα και με αρτιότητα, ενταγμένοι πλήρως στην συγκεκριμένη μυθοπλασία. Και επειδή, νομίζω (αν δεν κάνω λάθος) ότι η κ. Πανταζή, πρώτη φορά μας παραδίδει έργο της, που τοποθετείται και σε πρωθύστερη ιστορική περίοδο, θα έλεγα ότι η συγκεκριμένη επιλογή της είναι απολύτως επιτυχής, κρίνοντας από το αποτέλεσμα.
