Ενα "διαφορετικό" βιβλίο....από τις ελάχιστες φορές που γυναίκα συγγραφέας με δεξιοτεχνία, λιτότητα, ρεαλισμό και οξυδέρκεια, ακόμα και ευαισθησία μπορώ να πω, αποτυπώνει με αφηγηματικό τρόπο την νοοτροπία, τις σκέψεις, τα όνειρα, τις προσδοκίες και την ψυχολογία έξι ανδρικών χαρακτήρων, από την εφηβεία τους έως την μέση ηλικία, "μεταφέροντας" μέσω της μυθοπλασίας μηνύματα, που ενώ ξεκινούν από την αιώνια διαμάχη των δύο φύλων, την διαφορετικότητα στην αντιμετώπιση της ζωής, στις συμπεριφορές, στο συναισθηματικό στοιχείο που φαινομενικά και μόνο υπερτερεί στο "αδύναμο" φύλο, καταλήγουν με έναν ιδιαίτερα ευφυή τρόπο, για να καταδείξουν πως ο χρόνος, οι συνήθειες, ο αγχώδης τρόπος ζωής και οι μικροεγωισμοί μπορεί να φθείρουν ακόμα και τις ισχυρότερες διαπροσωπικές σχέσεις (είτε συγγενικές είτε ερωτικές) καταλήγουν να είναι θετικά, ελπιδοφόρα, αισιόδοξα και να εστιάζουν, στη σημασία της συντροφικότητας, της συμπόρευσης, της αλληλοκατανόησης, της πραγματικής φιλίας και του σεβασμού, στην πορεία της ζωής (που είναι και αυτή θηλυκού γένους). Είναι βέβαιο, ότι κατά την ανάγνωσή του, οι περισσότεροι/ες (κρίνοντας από τον εαυτό μου πρωτίστως) θα αναγνωρίσουμε έστω και στο ελάχιστο, κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μας και των σκέψεών μας, και αν όχι δικά μας, προσώπων που γνωρίζουμε, αγαπάμε και ανήκουν στο φιλικό ή συγγενικό μας περίγυρο. Και αυτό οφείλεται, στο αναμφισβήτητο γεγονός, ότι ο εύστοχος τίτλος του βιβλίου "Αντίπαλοι στην αγάπη" αλλά και το περιεχόμενό του, από την αρχή έως το τέλος, ανταποκρίνονται απολύτως στην πραγματική ζωή, όπου το ζητούμενο, πρέπει να είναι ο συγκερασμός και η συνύπαρξη των αντιθέτων ή και των "ετερωνύμων" που μόνο αντίθετα δεν είναι στην ουσία, γιατί πιο πολλά είναι εκείνα που ενώνουν παρά όσα "χωρίζουν". Οπως όλα της τα βιβλία, έτσι και σε αυτό, η Πένυ Παπαδάκη κάνει τη "διαφορά" προσφέροντας σε εμάς τους πιστούς αναγνώστες της, όχι μόνο ένα ενδιαφέρον λογοτεχνικό ταξίδι, αλλά και ερεθίσματα για να συλλογισθούμε και να προβληματισθούμε, για τα αληθινά και σημαντικά της ύπαρξής μας.
