Καλογραμμένο και από τα καλύτερα που έχω διαβάσει για μία από τις πιο δύσκολες και μελανές περιόδους της ελληνικής ιστορίας...ένα βιβλίο για τη λήθη, τη συγχώρεση, την αυταπάρνηση, τις φανερές και κρυφές συνέπειες του πολέμου, στις ανθρώπινες ζωές....
Στην αρχή σκέφθηκα ότι η κεντρική ιδέα της αφήγησης, είναι ένα θέμα που έχω ξανασυναντήσει στην ελληνική λογοτεχνία, μια και η εποχή που εκτυλίσσεται κατά ένα μεγάλο μέρος η πλοκή (γερμανική κατοχή) είναι από τις "αγαπημένες" της νεοελληνικής λογοτεχνίας και ήμουν λίγο επιφυλακτική. Προχωρώντας όμως στην ανάγνωση και ξεκινώντας η εξιστόρηση της ιστορίας του Κωνσταντή και της Φαίδρας, ο τρόπος γραφής, η αμεσότητα, η παραστατικότητα και η λιτότητα (την τελευταία την εξέλαβα ως "πλεονέκτημα", αφού αν και χρονικά, η κυρίως δράση οριοθετείται στην περίοδο 1941 - 1944, εμπεριέχονται τα απολύτως αναγκαία στοιχεία, χωρίς να "βαρύνουν" την μυθιστορία) στις περιγραφές εκείνης της τραγικής περιόδου, αναφορικά με τα γεγονότα και τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων, την αντίσταση και τους αγώνες που ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή και δεν κάμφθηκαν από τη σκληρότητα των κατακτητών, και η σκιαγράφηση των συγγραφικών χαρακτήρων, χωρίς ίχνος μελοδραματισμού ή υπεριβολής, κέρδισαν πλήρως το ενδιαφέρον μου έως και την τελευταία σελίδα του.
Η παλαιότερη χρονικά ιστορία, εξελίσσεται παράλληλα με την γνωριμία, τη συναναστροφή και τη σχέση του Εκτορα και της Κάτιας, σε μεγαλύτερη έκταση βέβαια, εν τούτοις δεν διέκρινα καμία δυσαναλογία μεταξύ των δύο μερών, αντίθετα μπορώ να πω ότι οι εναλλαγές μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, "αποφόρτιζαν" την έντονη δραματικότητα της αφήγησης και "συνέδεαν" το τότε και το τώρα, με τρόπο αβίαστο και φυσικό, αποδίδοντας ουσιαστικά μεγαλύτερη αληθοφάνεια στην ολότητα του έργου.
Στα συν του βιβλίου, η πολύ καλή επιμέλειά του και η προσεγμένη έκδοση επίσης.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα (πλέον)....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου