Για όσους αρέσει το είδος (αγγλική λογοτεχνία, χρονικά τοποθετημένη στην έναρξη της βικτωριανής περιόδου), ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα, τόσο με πρόσωπα που ανήκουν στην αριστοκρατία και έλκουν από την καταγωγή τους ένα είδος "ανωτερότητας" που δεν τους επιτρέπει να συναναστρέφονται κοινωνικά με τις κατώτερες (πάντα κατά την κρίση τους και βάσει του δικού τους κώδικα συμπεριφοράς) "τάξεις" όσο και με πρόσωπα που χάρη στη δυνατή και αποφασιστική τους προσωπικότητα, προσπαθούν με τις δικές τους δυνάμεις και με τα αποτελέσματα της εργασίας τους να καταστούν μέλη, αυτής της ιδιότυπης μικρής και κλειστής κοινωνίας των ευγενών.
Αν η τηλεοπτική σειρά του Ντάουντον Αμπει, ήταν εξαιρετική για το είδος της (και οι Βρετανοί είναι μοναδικοί στην απόδοση και στην αναπαράσταση των κοινωνικών στερεοτύπων, που καθορίζουν τις ζωές τους επί αιώνες), η "Μπελγκρέιβια" του Φέλοους είναι στον αντίποδα, η ιδανική μυθιστορία, με διαφορά εκατό ετών από τον "Πύργο" (αν και η Λαίδη Μπρόκενχερστ μπορεί άριστα να θεωρηθεί προπομπός της τηλεοπτικής Λαίδης Βάιολετ, με την ψυχραιμία και το απαραίτητο αγγλικό στυλ της).
Ξεκινώντας από ένα γεγονός, το οποίο πολύ σοφά δεν περιγράφεται στο οπισθόφυλλο, αν και υπονοείται, η αφήγηση δεν εξαντλείται στην ιστορία της Σοφίας, στις συνέπειές της και στην κατάληξή της, αλλά παρουσιάζει με έναν μοναδικό τρόπο, τη διαστρωμάτωση της βρετανικής κοινωνίας, στο απόγειο της ακμής της, την εποχή της βιομηχανοποίησης που αμβλύνει τις διαφορές (αφού το χρήμα ήταν και είναι πάντα κινητήριος δύναμη), με τις αντιθέσεις της στις προνομιούχες περιοχές της πόλης όπου σε ένα περίκλειστο περιβάλλον, κυριαρχεί η αριστοκρατία, με τους τίτλους, τις μεγάλες γαιοκτησίες, τις σχέσεις που διακρίνονται από επιφυλακτικότητα, προσήλωση στους εθιμικούς κανόνες και υποκρισία, και στις αναπτυσσόμενες συνεχώς, χάρη στους εμπόρους της εποχής, συνοικίες όπου οι συνθήκες, οι καταστάσεις και η ανερχόμενη κοινωνική δύναμη των αυτοδημιούργητων, εξισορροπούν, κατά κάποιον τρόπο, τις διαφορές, που στην ουσία, οφείλονται στην ...γενεαλογία και στην καταγωγή και όχι σε αξίες και ηθικά πλεονάσματα, που υπερτερούν στην άρχουσα τάξη.
Πολυπρόσωπο και με ενδιαφέρουσα πλοκή αφού ο Φέλλοους δεν παραμένει στην επιφάνεια, αλλά σκιαγραφεί απολύτως ολοκληρωμένους χαρακτήρες (τον φιλόδοξο για κοινωνική αναγνώριση έμπορο και εργολάβο, τον ζηλόφθονο και ιδιοτελή "διάδοχο" του τίτλου, το υπηρετικό προσωπικό που διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στην εξέλιξη, τον αυτοδημιούργητο νέο επιχειρηματία που αποδέχεται και συγχωρεί την πανουργία, τη νεαρή λαίδη που αψηφά οικογενειακούς δεσμούς και ηθικές δεσμεύσεις για να ανταποκριθεί στον έρωτα και πολλοί άλλοι εξίσου ενδιαφέροντες συγγραφικοί/ές ήρωες και ηρωίδες), μία ιστορία με αρχή στις Βρυξέλλες, την παραμονή της μάχης του Βατερλώ και τέλος στο βικτωριανό Λονδίνο.
Δεν εξωραίζει, δεν εξιδανικεύει, και ούτε είναι ρομάντσο της εποχής, αντίθετα είναι ένα πολύ πολύ ενδιαφέρον και άψογα γραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα από έναν ειδήμονα του είδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου