"Μέχρι το τέλος της ζωής μας αλλάζουμε. Δεν είμαστε ποτέ οι ίδιοι. Γιατί άραγε ορισμένοι επιμένουν ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει ;; Πως είναι δυνατόν να μεγαλώνεις, να εξελίσσεσαι, να συλλέγεις πληροφορίες και εμπειρίες, χωρίς όλα να επιδρούν πάνω σου με κάποιον τρόπο ;
Η δική μου άποψη είναι ότι αν βλέπεις τη ζωή στα σαράντα σου όπως την βλέπεις στα είκοσι, έχεις χάσει τα μισά χρόνια της ζωής σου. Θετικά ή αρνητικά, κάθε μέρα που περνάει μας πάει στο επόμενο στάδιο. Θα έλεγα ότι ακόμα κι ένα δευτερόλεπτο φτάνει για να μας διαμορφώσει για πάντα. ...
Μου άρεσε πάρα πολύ, και σπανίως διαβάζω εφηβική λογοτεχνία....ήταν ο τίτλος, ήταν η συγγραφέας (της οποίας έχω γνωρίσει και εκτιμήσει ιδιαιτέρως τα προηγούμενα δύο βιβλία της για ενηλίκους), η επιθυμία να διαπιστώσω, εάν και πως ένας ενήλικος μπορεί να αποδώσει πιστά την ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση των εφήβων της σύγχρονης εποχής ....Πάντως έμεινα απολύτως ικανοποιημένη....υποθέτω, ότι είναι πιο δύσκολο, να γράφεις εφηβική λογοτεχνία από λογοτεχνία ενηλίκων....άλλο αναγνωστικό κοινό, περισσότερο απαιτητικό, στη σημερινή εποχή της τεχνολογίας, της ταχύτητας, της χρήσης ηλεκτρονικών ΜΜΕ...ωστόσο, το "Αγάπα το ή παράτα το", είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, εξαιρετικά καλογραμμένο, αφού η συγγραφέας με ευαισθησία, χιούμορ, ιδιαίτερη διεισδυτικότητα, δημιουργεί τρεις χαρακτήρες στην εφηβεία (τον Ιάσονα, τη Γιάννα και τη Γιούλη), οι οποίοι είναι αντιπροσωπευτικοί της γενιάς τους, με τα δικά τους άγχη, όνειρα, προβλήματα (όσα προβλήματα μπορεί να έχει ένας/μία έφηβος/η ανάλογα με τα ερεθίσματά του και το περιβάλλον του), τις ανασφάλειες, τις αγωνίες και τις αβεβαιότητες της ηλικίας τους, τις προσδοκίες και τις ελπίδες που είναι συνυφασμένες με τη νεότητα και λίγο πριν την μετάβαση, στην ενηλικίωση....ο τρόπος γραφής, θα έλεγα, ότι είναι απολύτως ταιριαστός με το ύφος του βιβλίου, την εποχή, τις καταστάσεις, ενώ το λεκτικό ύφος αρμόζει άψογα στον τρόπο συμπεριφοράς, σκέψης και ομιλίας των εφήβων....τρεις έφηβοι, όχι αποκομμένοι από το κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά αντίθετα, με τις προσωπικότητές τους, υπό "διαμόρφωση" με πλήθος εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων να καθορίζουν τη ζωή τους, τη συμπεριφορά τους, τις αποφάσεις τους, και την εξελικτική τους πορεία προς τον κόσμο των "μεγάλων"....αποκτώντας ωστόσο εμπειρίες, όχι δυσανάλογες ή ασύμβατες με την ηλκία τους, αλλά θα έλεγα, με έναν τρόπο, "φυσικές" και ως άμεση ή έμμεση συνέπεια των επιλογών της νιότης τους.....Θεωρώ ότι η Ι. Τέκου, δικαίως και επαξίως, κατέκτησε με το σπαθί της μία θέση στην εφηβική λογοτεχνία, με την αμεσότητα της γραφής της, τη ρεαλιστική απόδοση των καταστάσεων που βιώνει η σημερινή γενιά εφήβων, τη φρεσκάδα του γραπτού της λόγου και τα εκφραστικά της μέσα, που είναι ίσως το δυνατότερο και πιστότερο κομμμάτι του αφηγήματός της.
Η δική μου άποψη είναι ότι αν βλέπεις τη ζωή στα σαράντα σου όπως την βλέπεις στα είκοσι, έχεις χάσει τα μισά χρόνια της ζωής σου. Θετικά ή αρνητικά, κάθε μέρα που περνάει μας πάει στο επόμενο στάδιο. Θα έλεγα ότι ακόμα κι ένα δευτερόλεπτο φτάνει για να μας διαμορφώσει για πάντα. ...
Μου άρεσε πάρα πολύ, και σπανίως διαβάζω εφηβική λογοτεχνία....ήταν ο τίτλος, ήταν η συγγραφέας (της οποίας έχω γνωρίσει και εκτιμήσει ιδιαιτέρως τα προηγούμενα δύο βιβλία της για ενηλίκους), η επιθυμία να διαπιστώσω, εάν και πως ένας ενήλικος μπορεί να αποδώσει πιστά την ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση των εφήβων της σύγχρονης εποχής ....Πάντως έμεινα απολύτως ικανοποιημένη....υποθέτω, ότι είναι πιο δύσκολο, να γράφεις εφηβική λογοτεχνία από λογοτεχνία ενηλίκων....άλλο αναγνωστικό κοινό, περισσότερο απαιτητικό, στη σημερινή εποχή της τεχνολογίας, της ταχύτητας, της χρήσης ηλεκτρονικών ΜΜΕ...ωστόσο, το "Αγάπα το ή παράτα το", είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, εξαιρετικά καλογραμμένο, αφού η συγγραφέας με ευαισθησία, χιούμορ, ιδιαίτερη διεισδυτικότητα, δημιουργεί τρεις χαρακτήρες στην εφηβεία (τον Ιάσονα, τη Γιάννα και τη Γιούλη), οι οποίοι είναι αντιπροσωπευτικοί της γενιάς τους, με τα δικά τους άγχη, όνειρα, προβλήματα (όσα προβλήματα μπορεί να έχει ένας/μία έφηβος/η ανάλογα με τα ερεθίσματά του και το περιβάλλον του), τις ανασφάλειες, τις αγωνίες και τις αβεβαιότητες της ηλικίας τους, τις προσδοκίες και τις ελπίδες που είναι συνυφασμένες με τη νεότητα και λίγο πριν την μετάβαση, στην ενηλικίωση....ο τρόπος γραφής, θα έλεγα, ότι είναι απολύτως ταιριαστός με το ύφος του βιβλίου, την εποχή, τις καταστάσεις, ενώ το λεκτικό ύφος αρμόζει άψογα στον τρόπο συμπεριφοράς, σκέψης και ομιλίας των εφήβων....τρεις έφηβοι, όχι αποκομμένοι από το κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά αντίθετα, με τις προσωπικότητές τους, υπό "διαμόρφωση" με πλήθος εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων να καθορίζουν τη ζωή τους, τη συμπεριφορά τους, τις αποφάσεις τους, και την εξελικτική τους πορεία προς τον κόσμο των "μεγάλων"....αποκτώντας ωστόσο εμπειρίες, όχι δυσανάλογες ή ασύμβατες με την ηλκία τους, αλλά θα έλεγα, με έναν τρόπο, "φυσικές" και ως άμεση ή έμμεση συνέπεια των επιλογών της νιότης τους.....Θεωρώ ότι η Ι. Τέκου, δικαίως και επαξίως, κατέκτησε με το σπαθί της μία θέση στην εφηβική λογοτεχνία, με την αμεσότητα της γραφής της, τη ρεαλιστική απόδοση των καταστάσεων που βιώνει η σημερινή γενιά εφήβων, τη φρεσκάδα του γραπτού της λόγου και τα εκφραστικά της μέσα, που είναι ίσως το δυνατότερο και πιστότερο κομμμάτι του αφηγήματός της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου