ΑΝΝΑ ΓΑΛΑΝΟΥ "Οταν φεύγουν τα σύννεφα", εκδ. Διόπτρα 2016

«…Ετσι είναι όμως η ζωή, ένας κύκλος. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν από εκεί που άρχισαν, τίποτα δεν γίνεται στην τύχη. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, γεγονότα και καταστάσεις, είτε καλά, είτε όχι…οδηγούν κατά έναν περίεργο τρόπο στην αλήθεια, στην εξιλέωση, στη συγνώμη, στην απονομή δικαιοσύνης…».

Ένα πολύ ενδιαφέρον κοινωνικό μυθιστόρημα, το οποίο δεν εξαντλείται απλώς στην αφήγηση της ιστορίας της Χριστίνας, μίας ενήλικης γυναίκας, που παρά την επαγγελματική επιτυχία και την οικονομική ευρωστία, αναζητά απαντήσεις και λύσεις στα προσωπικά της αδιέξοδα και ερωτήματα, τα οποία εν τέλει βρίσκει, ίσως με όχι και τόσο σύνηθη τρόπο…..Ο συμβολικός τίτλος του βιβλίου «Όταν φεύγουν τα σύννεφα», παραπέμπει, μετά το τέλος της ιστορίας, όταν πλέον η αλήθεια έχει αποκαλυφθεί, με επώδυνο αλλά και συνάμα λυτρωτικό τρόπο, τα ψεύδη έχουν καταρρεύσει, η προσωπική ηθική αντικαθιστά την ψυχρή και ενδεχομένως, ανήθικη αντιμετώπιση καταστάσεων και κυρίως ανθρώπων, και τα θετικά συναισθήματα κυριαρχούν και επικρατούν, σε πείσμα των καιρών και της υλικής θεώρησης της ζωής, σε βασικά ερωτήματα και σκέψεις που όλοι/ες κατά καιρούς έχουμε κάνει, αναλώνοντας με βεβαιότητα πολύτιμο χρόνο για τις απαντήσεις, που όμως ποτέ δεν είναι αυτονόητες ή εύλογες….Πέντε διαφορετικοί άνθρωποι, με ξεχωριστή προσωπικότητα έκαστος/η εξ αυτών, που έχουν κάνει τις επιλογές τους, ή έτσι πιστεύουν, ακολουθώντας τις πεποιθήσεις τους, διαμορφούμενες από το περιβάλλον τους και την ατομική τους πορεία, στοιχεία τα οποία όχι μόνο, εν τέλει αποδεικνύονται ρευστά αλλά και αλληλοσυμπληρούμενα μεταξύ τους, κατά την εξέλιξη της πλοκής, με τρόπο που σε πρώτη ανάγνωση, ίσως δεν οδηγεί τον αναγνώστη στην άμεση σύνδεσή τους, αλλά προκαλεί αναμφισβήτητο ενδιαφέρον για τη συνέχεια και την κατάληξη. Η επιλογή της εναλλαγής στον τρόπο της αφήγησης, είτε σε πρώτο πρόσωπο είτε σε τρίτο πρόσωπο, από την αρχή ως το τέλος, συμβάλει στην ανάδειξη των αρετών της συγκεκριμένης μυθιστορίας, η οποία δεν περιορίζεται μόνο σε εξιστόρηση, δια της εξαιρετικής στο είδος της και σε κάθε περίπτωση, εμπνευσμένης,  (τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, αφού η Α. Γαλανού καταφανώς «κατέχει» πολύ καλά το συγκεκριμένο σκέλος) περιγραφής των χαρακτήρων και της ψυχογράφησης αυτών που επιδίδεται με ιδιαίτερη οξυδέρκεια, ευαισθησία και ωριμότητα η συγγραφέας, αλλά τονίζει και φωτίζει όλα τα αρνητικά και θετικά συναισθήματα που είναι σύμφυτα με την υπόστασή μας :  την αγάπη, την καλοσύνη, την αυταπάρνηση, τα διλήμματα, την απόγνωση, τους φόβους, τις προσδοκίες και τις ελπίδες,  που ταλανίζουν έως το τέλος όλους τους βασικούς χαρακτήρες.

Κάθε αναγνώστης/στρια, ακόμα και ο πιο απαιτητικός, νομίζω, θεωρώ ότι θα αποκομίσει και θα «συλλέξει» από το συγκεκριμένο βιβλίο, με βάση τις δικές του προσωπικές εμπειρίες, διαφορετικά στοιχεία, ανάλογα των απαντήσεων που θα επιλέξει να δώσει στα καίρια ερωτήματα που προκαλεί η ανάγνωση του : εάν τελικά, και όπως αναφέρει η ίδια η συγγραφέας προς το τέλος,  «…όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, γεγονότα και καταστάσεις, είτε καλά, είτε όχι…οδηγούν κατά έναν περίεργο τρόπο στην αλήθεια, στην εξιλέωση, στη συγνώμη, στην απονομή δικαιοσύνης…», ή, αλλιώς, αν η ελεύθερη βούλησή μας , οι επιθυμίες και οι αποφάσεις μας, αρκούν για να διαμορφώσουν τη ζωή μας, χωρίς το κοινό ή ατομικό παρελθόν να καθίσταται αποφασιστικός και κρίσιμος παράγοντας.

«Όταν φεύγουν τα σύννεφα», πάντως, είναι βέβαιο ότι όλα βαίνουν προς το καλύτερο, η ανάγνωση του ήταν ένα πολύ όμορφο «ταξίδι», διεισδυτικό στην ανθρώπινη ψυχή και εύχομαι, ολόψυχα, και αυτό το βιβλίο να βρει τη θετική ανταπόκριση που του αξίζει, με πολλούς επαίνους για τη δημιουργό του.