Οχι ακριβώς αστυνομικό με την οιαδήποτε έννοια (ευρεία και στενή) του όρου.....πολιτικό νουάρ, θα το έλεγα, αφού, με αφορμή μία αναζήτηση (ατελέσφορη ;; προς το τέλος), με τον ευρηματικό του τίτλο "Μαύρα κουφέτα" ο συγγραφέας (του οποίου τα αληθινά στοιχεία δεν είναι γνωστά), με μυθοπλασία, διανθισμένη από σκηνές τελείως σουρεαλιστικές (της νυκτερινής, άγνωστης, επικίνδυνης. διεφθαρμένης και διαπλεκόμενης Αθήνας του υποκόσμου, όπως έχει αυτή διαμορφωθεί από τις εισαγόμενες "μαφίες" στον χώρο κυρίως της εκμετάλλευσης, σεξουαλικής και οικονομικής, αλλοδαπών γυναικών και με κυρίαρχο το στοιχείο του "ξεκαθαρίσματος" λογαριασμών μεταξύ των εμπλεκομένων), και με χιούμορ σε αρκετά σημεία, ανατρέχει την Ιστορία, πριν από το 1989 και μετά. Το κομβικό χρονικό σημείο, είναι η κατάρρευση της ΕΣΣΔ, και η αναπόφευκτη ηθική και ολοσχερής αλλοίωση του συνολικού κοινωνικού και (κυρίως) οικονομικού γίγνεσθαι, των μεγαλοπαραγόντων (κομματικών και μη), στελεχών (μικρομεσαίων αλλά και κορυφαίων), οπαδών, μυημένων και μη στις πεποιθήσεις, στις αξίες και στις συνθήκες ζωής, συμπεριφοράς κλπ., της αριστερής (για την ακρίβεια κομμουνιστικής) ιδεολογίας. Δεν παραλείπει να καυτηριάσει, με το δικό του τρόπο, την παρακμή και την πτώση μίας από τις κυρίαρχες πολιτικές ιδεολογίες του 20ου αιώνα (από την προσωπολατρεία του Λένιν έως τις διαφημίσεις του Γκορμπατσώφ), που επέφερε αναπόδραστα τη διάψευση προσδοκιών, ονείρων, οραμάτων ολόκληρων λαών και κοινωνιών, και οδήγησε αρχικά στην μετάλλαξη και εν συνεχεία στο τέλος της "επανάστασης" με αναίμακτο τρόπο μεν, αλλά αποδεδειγμένα (πλέον) καθοδηγούμενο, καθοριζόμενο και ταυτισμένο με τις "αρχές" του καπιταλισμού, που τόσο πολεμήθηκαν και αποτέλεσαν επί δεκαετίες το "αντίπαλο δέος" (με κυρίαρχη την αρχή του κέρδους και της συγκέντρωσης πλούτου, τις περισσότερες φορές μη νόμιμου και εξουσίας). Το ενδιαφέρον είναι, ότι, ο ίδιος ο συγγραφέας, ως δημοσιογράφος, γράφει για πράγματα, καταστάσεις και βιώματα που γνωρίζει άμεσα και άριστα, και ίσως για αυτό, ο λόγος του, όπως έχει μετουσιωθεί σε λογοτεχνία, να είναι τόσο αποκαλυπτικός, ευθύς, κυνικός και χειμαρρώδης.
Η αλήθεια είναι ότι προς το τέλος, με κούρασε λίγο, με την έννοια, της (συνοπτικής) επανάληψης ;;; της διαδικασίας που οδήγησε στην πτώση, και του αισθήματος της απογοήτευσης που προκάλεσε σε όσους πίστεψαν ειλικρινά και ακολούθησαν το "ελπιδοφόρο κοινωνικό σύστημα" (όπως ο ίδιος το αποκαλεί), παρά τις στρεβλώσεις, τα λάθη, την την αλαζονεία και όλα τα επακόλουθα, ενός συστήματος εξουσίας, σε αντίστιξη με όσους προσαρμόσθηκαν γρήγορα και ευέλικτα σε νέες συνθήκες και καταστάσεις, ασπαζόμενοι "ενθουσιωδώς" και γρήγορα, (και με ιδιαίτερα ευέλικτες και επικερδείς μεθόδους) τον δυτικό τρόπο ζωής και τις αντιλήψεις που μέχρι πρότινος απέρριπταν ή υποκριτικά, πολεμούσαν.
Πάντως στο μέλλον, θα διαβάσω με βεβαιότητα και κάποιο από τα άλλα έργα του συγγραφέα, του οποίου πάντως η αληθινή ταυτότητα μέχρι στιγμής είναι πολύ καλά κρυμμένη....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου