Χαρά Σαμπανίδου "Μείνε λίγο ακόμα"

"...Και εγώ ξεκίνησα για το ταξίδι για έναν άλλο τόπο. Δεν ξέρω αν λέγεται "παράδεισος", πάντως ένιωθα μια γαλήνη μέσα μου. Ανέβαινα, ανέβαινα όλο και πιο ψηλά, με το σώμα ελαφρύ σαν πούπουλο, το αεράκι σαν χάδι με παράσερνε κι όλο απομακρυνόμουν από κοντά τους. Με τούτη την εγκατάλειψή μου δήλωσα παραίτηση, έτσι όπως γίνεται σε κάθε αποχώρηση, γι' αυτό και δεν πονάω, δεν υποφέρω. Τώρα πια είμαι καλά. Αντίο...Μην κλαίτε για μένα, ότι ήταν να σας δώσω σας το έδωσα, ότι ήταν να μου δώσετε, μουτα δώσατε, χαρές, πίκρες, γέλιο, κλάμα...Ναι, όλα τα συναισθήματα. Οσα χωράει μια ζωή γεμάτη, χορτασμένη, μια ζωή που το πιο σημαντικό εφόδιό της ήταν η αγάπη κι ο δρόμος της δύσκολος...Και πόσο σημαντικό είναι όταν σε σκέφτονται να σου το εκφράζουν, όταν σε θέλουν να στο φωνάζουν, όταν σε νοιάζονται να σου το δείχνουν και όταν σε αγαπάνε να το νιώθεις, να σου το λένε, ναι, να σου το λένε ακόμη και αν το ξέρεις.....
Πόσο όμορφα είναι εδώ πάνω ! Πόσο πολύ μου πηγαίνει αυτό το φόρεμα ! Καλά κάνατε και μου το φορέσατε, ήταν το αγαπημένο μου .....Δεν πονάω, δεν λυπάμαι, δεν χαίρομαι, δεν .....δεν ......Πάντα θα είμαι κοντά σας, στη σκέψη σας και στις καρδιές σας....Κι επειδή δεν μπορώ να σας αποχωριστώ, θα περνώ από τις ζωές σας. Ετσι, σαν απαλό αεράκι, σαν σκιά, σαν παράξενη αίσθηση, σαν αόρατος φύλακας άγγελος...Ναι θα έρχομαι....στα καλά και στα δύσκολα..δίπλα σας...Καλό μου ταξίδι...."