"....Βρέχει. Καταλαβαίνω ότι βρέχει, κι ας είναι κατεβασμένα τα ρολά και οι κουρτίνες κλειστές. Νιώθω την πορσελάνη στο χέρι μου κρύα. Δεν υπάρχει σταγόνα από τσάι. .....Ακούω τη βροχή και το βουητό της θάλασσας. Μακρινή βοή που δεν γίνεται παρά να είναι θάλασσα. Μαίνεται καταιγίδα....Αφουγκράζομαι τον άγριο παφλασμό των κυμάτων, τον αέρα που σφυρίζει δαιμονισμένα, θόρυβο μηχανών που αγκομαχούν και παλεύουν ενάντια στη θεομηνία, μα πάνω απ' όλα, επικρατεί το αλάτι ξεκομμένο από το νερό, στεγνωμένο και σβολιασμένο, παρασυρμένο από τον άνεμο, να χτυπά πάνω σε λαμαρίνες, σίδερα και ξύλα...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου