ΚΕΙΤ ΜΟΡΤΟΝ "Κρυφή Ζωή"

Ο  τίτλος του, δικαιώνει το τελευταίο μυθιστόρημα της Κέιτ Μόρτον, από την αρχή ως το τέλος. Η ιστορία μπορεί να φαίνεται συνηθισμένη, αλλά αποδεικνύεται, το ακριβώς αντίθετο. Αριστοτεχνική πλοκή, «φλας μπακ» στο Λονδίνο του 1941, χωρίς να κουράζουν τον αναγνώστη, διεισδυτική ανάλυση των βασικών χαρακτήρων, ιδιαίτερα των πιο σύνθετων, γλαφυρές περιγραφές του χώρου, όπου εκτυλίσσεται κάθε μία από τις παράλληλες ιστορίες μητέρας και κόρης, όπως «κινούνται» γύρω από έναν «ανεξήγητο» ;; φόνο, και εξέλιξη ούτε γρήγορη, (δηλαδή ήδη από τα μισά του βιβλίου, να προιδεάζεσαι για το τέλος ή έστω να το υποψιάζεσαι), ούτε αργή, (δηλαδή με περιττά στοιχεία, ή, κεφάλαια που θα μπορούσαν να είναι μικρότερα και πιο περιεκτικά), αλλά με εξαιρετικό μέτρο, αφού σιγά σιγά αποκαλύπτονται οι συνθήκες, τα μυστικά, οι πολλές και διαφορετικές όψεις της ιστορίας της μητέρας της Λόρελ. Και η απάντηση στα ερωτήματα της ηρωίδας αλλά και το τέλος της “κρυφής» ιστορίας της μητέρας της,  τελείως αναπάντεχα και απρόβλεπτα,  και μπορώ να πω, ότι ενίσχυσε την προσωπική άποψη μου, ότι πρόκειται για το καλύτερο μυθιστόρημα της Κέιτ Μόρτον, από όσα έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα στην ελληνική γλώσσα.