"Η "Πρόβα Νυφικού" είναι μία νωπογραφία των πεπτωκότων αγγέλων της εποχής των δακρύων, λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της Κατοχής μέχρι την απελευθέρωση. Ενα αφόρετο νυφικό ίπταται - αδεία Σαγκάλ- πάνω από τα όνειρα, τις υποσχέσεις, τις προδοσίες, τις μεγάλες προσδοκίες και τις μικρές ζωές των δικών μας αγίων, των παππούδων ή και των πατεράδων μας....άνδρες, γυναίκες, παιδιά, σπιτάκια, δρόμοι, πατριώτες, Γερμανοί, θάνατοι και γέννες, έρωτες, φιλιά, ηδονές και οδύνες, άνθρωποι χρωματισμένοι με τη σαφήνεια που πρέπει. Καταδικασμένοι να ζήσουν και ελεύθεροι να πεθάνουν..."
Το απόσπασμα είναι από το κείμενο του Σωτήρη Χατζάκη στο πρόγραμμα της θεατρικής παράστασης - μεταφοράς του μυθιστορήματος της Ντόρας Γιαννακοπούλου, και παρατίθεται στις τελευταίες σελίδες της αυτοβιογραφίας της "Μια ζωή σαν πρόβα" (εκδ. Καστανιώτη 2015).
Λιτή αυτοβιογραφία της Ντόρας Γιαννακοπούλου, μίας από τις κορυφαίες ερμηνεύτριες του μουσικού έργου του Μ. Θεοδωράκη, ξεκινώντας από την παιδική της ηλικία στην Μυτιλήνη τα δύσκολα προπολεμικά χρόνια αλλά και την εποχή της Κατοχής, την εφηβική ηλικία γεμάτη όνειρα και προσδοκίες μέχρι το ξεκίνημα και την ανοδική καλλιτεχνική πορεία στην Ελλάδα του 1960, την διαμονή στο εξωτερικό και τη συνέχιση της συμμετοχής της στην πνευματική ζωή της χώρας, με άλλη ιδιότητα, τη συγγραφική, εξίσου επιτυχημένη. Αφηγούμενη τη ζωή της σε τρίτο πρόσωπο, μας μεταφέρει εικόνες από την Αθήνα της δεκαετίας του 1960, με τα έντονα πολιτικά γεγονότα τα οποία όμως ουδέποτε ανέκοψαν την καλλιτεχνική και πνευματική έξαρση εκείνης της εποχής, που μας άφησε παρακαταθήκη διαχρονικά, αλησμόνητα και κορυφαία έργα. Η αυτοβιογραφία της ξεκινά με μία φράση, ακριβώς παρόμοια με την αρχή της "Πρόβας του νυφικού", (για την πορεία του οποίου ούτε η ίδια η συγγραφέας ήταν βέβαιη παρά την αναγνωρισιμότητα και τη δημοφιλία της), που, για εμένα αποτελεί το καλύτερο της έργο (συγγραφικά), του οποίου τη δημιουργία αποδίδει στην μητέρα της, την οποία τιμά με τον καλύτερο τρόπο με αγάπη και σεβασμό αναφέροντας ότι "Η μητέρα μου είναι μέσα στην "Πρόβα του Νυφικού" από την αρχή μέχρι το τέλος. Υπάρχει μέσα σε όλα τα πρόσωπα. Εχουν την δική της ιδιορρυθμία, δύναμη κι αποφασιστικότητα...Τώρα ξέρω πως αν η κυρά Λένη δεν υπήρχε, μπορεί να μην υπήρχε ούτε η Πρόβα του Νυφικού". Αυτές οι φράσεις ίσως δικαιολογούν και τη γραφή σε τρίτο πρόσωπο, αναδεικνύοντας το ήθος και την ταπεινότητα που διακρίνουν μία πραγματικά εμπνευσμένη και τυχερή (αφού συνυπήρξε με ότι σπουδαιότερο και αληθινά σημαντικό, έχει αναδείξει ο τόπος πνευματικά και καλλιτεχνικά πριν πενήντα χρόνια και πλέον) δημιουργό.....
Λιτή αυτοβιογραφία της Ντόρας Γιαννακοπούλου, μίας από τις κορυφαίες ερμηνεύτριες του μουσικού έργου του Μ. Θεοδωράκη, ξεκινώντας από την παιδική της ηλικία στην Μυτιλήνη τα δύσκολα προπολεμικά χρόνια αλλά και την εποχή της Κατοχής, την εφηβική ηλικία γεμάτη όνειρα και προσδοκίες μέχρι το ξεκίνημα και την ανοδική καλλιτεχνική πορεία στην Ελλάδα του 1960, την διαμονή στο εξωτερικό και τη συνέχιση της συμμετοχής της στην πνευματική ζωή της χώρας, με άλλη ιδιότητα, τη συγγραφική, εξίσου επιτυχημένη. Αφηγούμενη τη ζωή της σε τρίτο πρόσωπο, μας μεταφέρει εικόνες από την Αθήνα της δεκαετίας του 1960, με τα έντονα πολιτικά γεγονότα τα οποία όμως ουδέποτε ανέκοψαν την καλλιτεχνική και πνευματική έξαρση εκείνης της εποχής, που μας άφησε παρακαταθήκη διαχρονικά, αλησμόνητα και κορυφαία έργα. Η αυτοβιογραφία της ξεκινά με μία φράση, ακριβώς παρόμοια με την αρχή της "Πρόβας του νυφικού", (για την πορεία του οποίου ούτε η ίδια η συγγραφέας ήταν βέβαιη παρά την αναγνωρισιμότητα και τη δημοφιλία της), που, για εμένα αποτελεί το καλύτερο της έργο (συγγραφικά), του οποίου τη δημιουργία αποδίδει στην μητέρα της, την οποία τιμά με τον καλύτερο τρόπο με αγάπη και σεβασμό αναφέροντας ότι "Η μητέρα μου είναι μέσα στην "Πρόβα του Νυφικού" από την αρχή μέχρι το τέλος. Υπάρχει μέσα σε όλα τα πρόσωπα. Εχουν την δική της ιδιορρυθμία, δύναμη κι αποφασιστικότητα...Τώρα ξέρω πως αν η κυρά Λένη δεν υπήρχε, μπορεί να μην υπήρχε ούτε η Πρόβα του Νυφικού". Αυτές οι φράσεις ίσως δικαιολογούν και τη γραφή σε τρίτο πρόσωπο, αναδεικνύοντας το ήθος και την ταπεινότητα που διακρίνουν μία πραγματικά εμπνευσμένη και τυχερή (αφού συνυπήρξε με ότι σπουδαιότερο και αληθινά σημαντικό, έχει αναδείξει ο τόπος πνευματικά και καλλιτεχνικά πριν πενήντα χρόνια και πλέον) δημιουργό.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου