Ευφυής η σύλληψη της κεντρικής ιδέας (της εξιχνίασης μίας δολοφονίας που συνέβη πολλά χρόνια πριν), γύρω από την οποία, εξελίσσεται όλη η πλοκή, με καταιγιστικό, θα έλεγα, τρόπο και ύφος ως προς την αφήγηση, συνεχείς ανατροπές έως το τέλος, χωρίς να ανήκει αμιγώς στην αστυνομική λογοτεχνία, συνδυάζει μυστήριο, αγωνία και ένταση με την ιστορία μίας αδιέξοδης συναισθηματικής σχέσης. Πολυπρόσωπο, πολυεπίπεδο, με χρονικές εναλλαγές (παρόν - παρελθόν), οι οποίες μάλλον σκοπίμως αφήνουν ερωτηματικά για τα γεγονότα και τα κίνητρα των ηρώων, με αποτέλεσμα τη σταδιακή κορύφωση και κυρίως την διατήρηση (έως το τέλος) αμείωτου του αναγνωστικού ενδιαφέροντος.
Θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα (ξενόγλωσσα) βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό, το συνιστώ ανεπιφύλακτα και πραγματικά, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, διότι όχι μόνο δεν με κούρασε (παρά τον όγκο του), αντίθετα κάθε επόμενο κεφάλαιό του, το έκανε ακόμα πιο συναρπαστικό.
Το απόσπασμα είναι από το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, και εύχομαι ο συγγραφέας του (που το έγραψε σε ηλικία μόλις 28 ετών) να ανταποκριθεί στις (αυξημένες και δικαίως) προσδοκίες, για τα επόμενα έργα του.
"Ενα καλό βιβλίο Μάρκους δεν αξιολογείται μονάχα από τις τελευταίες του λέξεις, αλλά από τον συλλογικό αντίκτυπο όλων των λέξεων που προηγήθηκαν. Περίπου μισό δευτερόλεπτο μετά το τέλος του βιβλίου, όταν θα έχεις διαβάσει και την τελευταία λέξη, ο αναγνώστης πρέπει να νιώσει ένα δυνατό συναίσθημα να τον πλημμυρίζει. Για μια στιγμή θα πρέπει να μην μπορεί να σκεφτεί παρά μονάχα αυτό που μόλις διάβασε, να κοιτάζει το εξώφυλλο και να χαμογελάει με μία μικρή δόση θλίψης, επειδή θα του λείψουν όλα τα πρόσωπα του βιβλίου. Ενα καλό βιβλίο Μάρκους, είναι ένα βιβλίο που λυπόμαστε που το τελειώσαμε".
Θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα (ξενόγλωσσα) βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό, το συνιστώ ανεπιφύλακτα και πραγματικά, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, διότι όχι μόνο δεν με κούρασε (παρά τον όγκο του), αντίθετα κάθε επόμενο κεφάλαιό του, το έκανε ακόμα πιο συναρπαστικό.
Το απόσπασμα είναι από το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, και εύχομαι ο συγγραφέας του (που το έγραψε σε ηλικία μόλις 28 ετών) να ανταποκριθεί στις (αυξημένες και δικαίως) προσδοκίες, για τα επόμενα έργα του.
"Ενα καλό βιβλίο Μάρκους δεν αξιολογείται μονάχα από τις τελευταίες του λέξεις, αλλά από τον συλλογικό αντίκτυπο όλων των λέξεων που προηγήθηκαν. Περίπου μισό δευτερόλεπτο μετά το τέλος του βιβλίου, όταν θα έχεις διαβάσει και την τελευταία λέξη, ο αναγνώστης πρέπει να νιώσει ένα δυνατό συναίσθημα να τον πλημμυρίζει. Για μια στιγμή θα πρέπει να μην μπορεί να σκεφτεί παρά μονάχα αυτό που μόλις διάβασε, να κοιτάζει το εξώφυλλο και να χαμογελάει με μία μικρή δόση θλίψης, επειδή θα του λείψουν όλα τα πρόσωπα του βιβλίου. Ενα καλό βιβλίο Μάρκους, είναι ένα βιβλίο που λυπόμαστε που το τελειώσαμε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου