Σάββατο 14 Μαΐου 2016

"Ο χρόνος με τη Ρόζι", Ευάγγελος Μαυρουδής, εκδ. Κέδρος 2014

Τελείως διαφορετικό από την εξαιρετική τριλογία της "Επιστροφής στη Σμύρνη", αλλά εξίσου αξιόλογο, με εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Η ιστορία του ήρωα, σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, "διατρέχει" την μεταπολεμική Ελλάδα, τις έντονες αλλά και αξέχαστες δεκαετίες (με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους), με νοσταλγία, χιούμορ καιαυτοκριτική διάθεση. Ο Ε. Μαυρουδής, ξεκινά εύστοχα την αφήγηση της ζωής του Ιορδάνη, από την τελευταία απόφασή του, όντας σε σημείο απόγνωσης και δυσανεξίας (θα έλεγα) του ιδίου του ήρωα προς τον εαυτό του, και σε τέσσερα διαφορετικά κεφάλαια, το κάθε ένα "δανειζόμενο" το όνομά του, από τις εποχές του χρόνου, εκτείνεται όλη η προσωπική του πορεία, ξεκινώντας, σταδιακά, από τα παιδικά του όνειρα, και καλύπτοντας τις εφηβικές του προσδοκίες, την πίστη του σε αξίες και ιδανικά, τις ανατροπές που θα καθορίσουν σταδιακά την επαγγελματική του εξέλιξη και την ιδιωτική του ζωή, τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες και τα αισθήματα του, κινούμενα και πολυεπίπεδα, από τον ενθουσιασμό έως την απογοήτευση, σε μία απόλυτα ρεαλιστική και γήινη ισορροπία. Η Ρόζι, δεν είναι απλώς μέρος του τίτλου, ή ένα πρόσωπο συγκεκριμένο, που στην εξέλιξη της πλοκής, θα διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στην εκτέλεση της απόφασης του Ιορδάνη, αλλά, όπως "κυλά" η αφήγηση, και κατά τη δική μου αντίληψη, η Ρόζι, "διασπάται" και "προσωποποιείται" σε αυτόνομες προσωπικότητες, μία ηρωίδα διαχρονική, αλλά όχι μονοσήμαντη, κινούμενη παράλληλα με τη μετάβαση όχι μόνο του λογοτεχνικού ήρωα, αλλά κάθε ανθρώπου από την παιδική ηλικία έως την ωριμότητα, συμβολίζοντας τη συνέχεια των ονείρων, των επιθυμιών, και της προσπάθειας να μη συμβιβασθούμε και να και να αφεθούμε σε μία συμβατική ζωή, έως το τέλος, αλλά αντίθετα να "παλεύουμε" για την πραγματοποίηση των προσδοκιών μας, στο μέτρο του δυνατού. Μυθιστόρημα κοινωνικό, ψυχογραφικό, τοποθετημένο χρονικά σε κρίσιμες περιόδους της νεότερης ιστορίας (τα γεγονότα των οποίων σίγουρα επιδρούν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ήρωα), με χαρακτήρες πλήρεις, με άμεση και μεστή γραφή,χωρίς υπερβολές ή εξωπραγματικές δραματοποιήσεις των γεγονότων, μου άφησε τις καλύτερες θετικές εντυπώσεις, και ενίσχυσε την άποψή μου για την δύναμη της γραφής του συγγραφέα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου