"Οι τύχες μας μπορεί να ήταν αυτές ή μπορεί να ήταν άλλες, εντελώς διαφορετικές, γιατί το τι απογίναμε δεν καταγράφηκε πουθενά. Ισως να μην υπήρξαμε καν. 'Η μπορεί να υπήρξαμε, αλλά κανείς να μην πρόσεξε την παρουσία μας. Στο κάτω κάτω κρατηθήκαμε πάντα στα μετόπισθεν της ιστορίας, ενεργά αθέατοι εκείνη την περίοδο που ζήσαμε ανάμεσα στις ραφές...".
Οσες κριτικές βρίσκονται προς το τέλος του πρώτου βιβλίου της Μαρίας Ντουένιας, ανταποκρίνονται απολύτως στην πραγματικότητα, και δικαίως καθιέρωσε τη δημιουργό του, αφού συνδυάζει ακριβείς ιστορικές αναφορές (και για πρόσωπα και για γεγονότα), εξαιρετικές περιγραφές του Μαρόκου, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, η οποία ρέει απρόσκοπτα, χωρίς να κουράζει ή να επαναλαμβάνεται, άψογη, λιτή, αλλά και συνάμα επαρκέστατη σκιαγράφηση χαρακτήρων, και, άριστη απόδοσή του στα ελληνικά. Μία πιστή και ακριβής αναπαράσταση της φρανκικής Ισπανίας, στα σκοτεινά χρόνια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, όπως αποδεικνύεται από τη βιβλιογραφία στο τέλος του βιβλίου, όπου, τα ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, που είτε διαδραμάτισαν (μικρότερο ή μεγαλύτερο) καίριο ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής είτε αποτελούν μέρος της νεότερης ιστορίας της Ισπανίας (από την κυριαρχία του καθεστώτος του Φράνκο έως και την αμέριστη υποστήριξη της κυβέρνησης του προς την ναζιστική Γερμανία καθόλη τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου), συνδυάσθηκαν αρμονικότατα με τους χαρακτήρες που η Ντουένιας δημιούργησε, καταλήγοντας (κατά τη γνώμη μου) σε ένα αριστουργηματικό βιβλίο. Και η τελευταία παράγραφος που επέλεξα μπορεί να φαίνεται αινιγματική, διφορούμενη, ή και παράδοξη, αλλά αποδίδει, κατά την αναγνωστική μου κρίση, έστω και στο ελάχιστο, τη σημασία και την βαρύτητα της προσωπικής και ατομικής εξέλιξης κάθε ανθρώπου, όταν αποφασίζει, βάσει συνθηκών, προσωπικότητας και αξιών, να μη μείνει θεατής της ιστορίας, αλλά να αποτελέσει μέρος της, ακόμα και "ενεργά αθέατο".
Οσες κριτικές βρίσκονται προς το τέλος του πρώτου βιβλίου της Μαρίας Ντουένιας, ανταποκρίνονται απολύτως στην πραγματικότητα, και δικαίως καθιέρωσε τη δημιουργό του, αφού συνδυάζει ακριβείς ιστορικές αναφορές (και για πρόσωπα και για γεγονότα), εξαιρετικές περιγραφές του Μαρόκου, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, η οποία ρέει απρόσκοπτα, χωρίς να κουράζει ή να επαναλαμβάνεται, άψογη, λιτή, αλλά και συνάμα επαρκέστατη σκιαγράφηση χαρακτήρων, και, άριστη απόδοσή του στα ελληνικά. Μία πιστή και ακριβής αναπαράσταση της φρανκικής Ισπανίας, στα σκοτεινά χρόνια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, όπως αποδεικνύεται από τη βιβλιογραφία στο τέλος του βιβλίου, όπου, τα ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, που είτε διαδραμάτισαν (μικρότερο ή μεγαλύτερο) καίριο ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής είτε αποτελούν μέρος της νεότερης ιστορίας της Ισπανίας (από την κυριαρχία του καθεστώτος του Φράνκο έως και την αμέριστη υποστήριξη της κυβέρνησης του προς την ναζιστική Γερμανία καθόλη τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου), συνδυάσθηκαν αρμονικότατα με τους χαρακτήρες που η Ντουένιας δημιούργησε, καταλήγοντας (κατά τη γνώμη μου) σε ένα αριστουργηματικό βιβλίο. Και η τελευταία παράγραφος που επέλεξα μπορεί να φαίνεται αινιγματική, διφορούμενη, ή και παράδοξη, αλλά αποδίδει, κατά την αναγνωστική μου κρίση, έστω και στο ελάχιστο, τη σημασία και την βαρύτητα της προσωπικής και ατομικής εξέλιξης κάθε ανθρώπου, όταν αποφασίζει, βάσει συνθηκών, προσωπικότητας και αξιών, να μη μείνει θεατής της ιστορίας, αλλά να αποτελέσει μέρος της, ακόμα και "ενεργά αθέατο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου