“…..Η ζωή αλλάζει. Αλλάζει αρκεί να μην παραιτηθείς. Αρκεί να μην περιμένεις όλα η ζωή να στα κάνει και φυσικά να μην περιφρονήσεις την ακατάλυτη δύναμή της. Πρέπει να βρεις τη σωστή αναλογία, την κατάλληλη πορεία, το σωστό δρομολόγιο για να βγεις στο προορισμό σου. Το ποτάμι σε χτυπά σε κάμποσες πέτρες μέχρι να σε βγάλει στον ωκεανό. Θα πρέπει την ψυχούλα σου να την αγαπάς περισσότερο, έχει κι εκείνη μικρά κοκκαλάκια που αν σπάσουν, νάρθηκα δεν σηκώνουν».
Τόσο η εικόνα του εξωφύλλου του (το ρόπτρο με το χεράκι), όσο και η περιγραφή στο οπισθόφυλλο, σε «προκαλούν» πολύ επιτυχημένα να το επιλέξεις, και όπως αποδείχθηκε καθόλου άδικα. Ένα μυθιστόρημα, το οποίο δεν αρκείται στην αφήγηση της ιστορίας της Κλειώς Αηδονάκη και της οικογένειάς της, αλλά με αμεσότητα και ρεαλισμό, (αφού η κρητική διάλεκτος κυριαρχεί στους διαλόγους του βιβλίου, και δικαίως, προσδίδοντας αυθεντικότητα), χωρίς να υπολείπεται σε τίποτε, ως προς την περιγραφή και ανάλυση χαρακτήρων και την αποτύπωση της έντασης των συναισθημάτων τους, με ικανοποίησε απολύτως ως αναγνώστρια, σε πολλά επίπεδα. Ως συγγραφική ιδέα, από την πρώτη σελίδα έως το τέλος του, αφού εκφεύγει (κατά τη γνώμη μου) του χαρακτηρισμού του (μόνο) ως κοινωνικού μυθιστορήματος, αντίθετα, μεταδίδει σκέψεις και προβληματισμούς, που, διαχρονικά μας απασχολούσαν και μας απασχολούν, όπως τις ανθρώπινες επιλογές και τη βαρύτητά τους, σε αντιδιαστολή με την πίστη και την ελπίδα. Αναδεικνύονται μέσα από την αφήγηση, ιδανικά και αξίες, όπως η τιμή, η αξιοπρέπεια, ο αυτοσεβασμός, η φιλία, η υπερηφάνεια, η ακεραιότητα και η αυταπάρνηση, στοιχεία τα οποία συνδυάζονται αρμονικά και επιτυχημένα με το ηθογραφικό στοιχείο, το οποίο είναι έντονο (δεν θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε, αφού, η εξιστόρηση κατά μεγάλο μέρος της, εκτυλίσσεται στην Κρήτη, και οι περιγραφές του τρόπου ζωής και των κοινωνικών στερεοτύπων, ακατάλυτα «δένουν» με το περιβάλλον όπου ζουν, κινούνται, και διαμορφώνονται οι χαρακτήρες), καθιστώντας το βιβλίο, εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ξεκινώντας από αντιλήψεις, που θα μπορούσαν στη δική μας εποχή, τη σύγχρονη, να χαρακτηρισθούν ως «δεισιδαιμονίες» και προκαταλήψεις της επαρχιακής Ελλάδας, διατρέχει μία μεγάλη χρονική περίοδο που καλύπτει τη ζωή της βασικής ηρωίδας της Κλειώς, από τη βρεφική της ηλικία έως σήμερα, και από τα Χανιά της δεκαετίας του 1980 έως την Αθήνα του 2010, και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον, έως και το αισιόδοξο τέλος του, όπως αυτό διαμορφώνεται τελικά, από τις αποφάσεις και επιλογές των ίδιων των ηρώων, μετά από κρίσιμες και δύσκολες στιγμές, δραματικά γεγονότα, και καταστάσεις, οι οποίες μπορεί να μην συναντώνται συχνά στην πραγματικότητα, ή, και να προκαλούν ενδεχομένως, δυσπιστία, αλλά, αποτελούν, πολλές φορές, τον αστάθμητο παράγοντα στην ανθρώπινη ζωή, με τον δικό τους μοναδικό, ανεξήγητο τις περισσότερες φορές και μοιραίο τρόπο. Ομολογώ ότι δεν είχα διαβάσει κανένα βιβλίο του συγγραφέα, πριν από το νέο του βιβλίο, ωστόσο και με εντυπωσίασε με τον τρόπο γραφής του, και ανταποκρίθηκε στις αναγνωστικές μου προσδοκίες στο ακέραιο, για αυτό, και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Τόσο η εικόνα του εξωφύλλου του (το ρόπτρο με το χεράκι), όσο και η περιγραφή στο οπισθόφυλλο, σε «προκαλούν» πολύ επιτυχημένα να το επιλέξεις, και όπως αποδείχθηκε καθόλου άδικα. Ένα μυθιστόρημα, το οποίο δεν αρκείται στην αφήγηση της ιστορίας της Κλειώς Αηδονάκη και της οικογένειάς της, αλλά με αμεσότητα και ρεαλισμό, (αφού η κρητική διάλεκτος κυριαρχεί στους διαλόγους του βιβλίου, και δικαίως, προσδίδοντας αυθεντικότητα), χωρίς να υπολείπεται σε τίποτε, ως προς την περιγραφή και ανάλυση χαρακτήρων και την αποτύπωση της έντασης των συναισθημάτων τους, με ικανοποίησε απολύτως ως αναγνώστρια, σε πολλά επίπεδα. Ως συγγραφική ιδέα, από την πρώτη σελίδα έως το τέλος του, αφού εκφεύγει (κατά τη γνώμη μου) του χαρακτηρισμού του (μόνο) ως κοινωνικού μυθιστορήματος, αντίθετα, μεταδίδει σκέψεις και προβληματισμούς, που, διαχρονικά μας απασχολούσαν και μας απασχολούν, όπως τις ανθρώπινες επιλογές και τη βαρύτητά τους, σε αντιδιαστολή με την πίστη και την ελπίδα. Αναδεικνύονται μέσα από την αφήγηση, ιδανικά και αξίες, όπως η τιμή, η αξιοπρέπεια, ο αυτοσεβασμός, η φιλία, η υπερηφάνεια, η ακεραιότητα και η αυταπάρνηση, στοιχεία τα οποία συνδυάζονται αρμονικά και επιτυχημένα με το ηθογραφικό στοιχείο, το οποίο είναι έντονο (δεν θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε, αφού, η εξιστόρηση κατά μεγάλο μέρος της, εκτυλίσσεται στην Κρήτη, και οι περιγραφές του τρόπου ζωής και των κοινωνικών στερεοτύπων, ακατάλυτα «δένουν» με το περιβάλλον όπου ζουν, κινούνται, και διαμορφώνονται οι χαρακτήρες), καθιστώντας το βιβλίο, εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ξεκινώντας από αντιλήψεις, που θα μπορούσαν στη δική μας εποχή, τη σύγχρονη, να χαρακτηρισθούν ως «δεισιδαιμονίες» και προκαταλήψεις της επαρχιακής Ελλάδας, διατρέχει μία μεγάλη χρονική περίοδο που καλύπτει τη ζωή της βασικής ηρωίδας της Κλειώς, από τη βρεφική της ηλικία έως σήμερα, και από τα Χανιά της δεκαετίας του 1980 έως την Αθήνα του 2010, και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον, έως και το αισιόδοξο τέλος του, όπως αυτό διαμορφώνεται τελικά, από τις αποφάσεις και επιλογές των ίδιων των ηρώων, μετά από κρίσιμες και δύσκολες στιγμές, δραματικά γεγονότα, και καταστάσεις, οι οποίες μπορεί να μην συναντώνται συχνά στην πραγματικότητα, ή, και να προκαλούν ενδεχομένως, δυσπιστία, αλλά, αποτελούν, πολλές φορές, τον αστάθμητο παράγοντα στην ανθρώπινη ζωή, με τον δικό τους μοναδικό, ανεξήγητο τις περισσότερες φορές και μοιραίο τρόπο. Ομολογώ ότι δεν είχα διαβάσει κανένα βιβλίο του συγγραφέα, πριν από το νέο του βιβλίο, ωστόσο και με εντυπωσίασε με τον τρόπο γραφής του, και ανταποκρίθηκε στις αναγνωστικές μου προσδοκίες στο ακέραιο, για αυτό, και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου