Η
καλύτερη (και, κατά τη γνώμη μου, κορυφαία) μυθιστορηματική τριλογία, μία
«τοιχογραφία» της Ελλάδας κατά τη χρονική περίοδο από την Μικρασιατική
Καταστροφή έως τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Δεν είναι απλά η αφήγηση της
ιστορίας του Οδυσσέα Φραντζή και της Αριάδνης Καρέλη, οι οποίοι παρά τις
διαφορές τους (κοινωνικές, ταξικές, οικονομικές) θα συναντηθούν, θα αγωνισθούν
και θα ακολουθήσουν «δια πυρός και
σιδήρου», μέσα στα ταραγμένα χρόνια την κοινή τους πορεία, αλλά θεωρώ, ότι,
είναι πολλά περισσότερα.
Πολυπρόσωπη,
πολυεπίπεδη, ρεαλιστική, σκληρή σε πολλές περιγραφές ιστορικών γεγονότων, αλλά
συνάμα, τρία βιβλία, τόσο άρτια γραμμένα, ζωντανά, ανθρώπινα, λυρικά σε κάποια
σημεία τους, με γραφή ευαίσθητη και διεισδυτική για τους χαρακτήρες των ηρώων
του, που παρασύρονται από την ιστορία αλλά και επηρεάζονται είτε ηθελημένα είτε
αθέλητα από αυτήν, και τις επιλογές τους σε κρίσιμες στιγμές, με εναλλασσόμενες
διηγήσεις, οι οποίες δεν αφαιρούν, αλλά προσθέτουν στην αξία των βιβλίων, και
τη λογοτεχνική και την ιστορική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου