Οι «Πλανόδιοι
Θεριστές» μπορεί να πρωταγωνιστούν στην αρχή του βιβλίου μόνο, αλλά η συντροφιά
αυτών των νέων, που έχουν επιλέξει να ζήσουν και να εργασθούν διαφορετικά,
κοντά στη φύση, και σε όσα μπορεί να τους προσφέρει, είτε ατομικά είτε
συλλογικά, απομακρυνόμενοι συνειδητά από τις αστικές τους καταβολές, δίνουν
και το «στίγμα». Αποτελούν σημείο αναφοράς για την Ελένη, την
ηρωίδα του βιβλίου, η οποία σιγά σιγά θα αποτινάξει την μοναχικότητά της, θα
αναγκασθεί εκ των πραγμάτων να συμβιώσει με ανθρώπους, που με βεβαιότητα δεν
περίμενε, να μοιρασθεί την καθημερινότητά της μαζί τους, τις σκέψεις της, και
να νιώσει ότι αποτελεί μέρος μιας ιδιότυπης οικογένειας. Οι ήρωες του βιβλίου,
διαφορετικοί μεταξύ τους, θα αποδεχθούν, σιγά σιγά, ο ένας τον άλλον, και θα
βιώσουν και θα συνειδητοποιήσουν, όχι αμέσως, ούτε εύκολα, αλλά στη διάρκεια
της συμβίωσης τους, την ανάγκη της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης.
Αλληγορικό, επίκαιρο, ρεαλιστικό και ποιητικό ταυτόχρονα, μέσα στο κλίμα της
δύσκολης εποχής που διανύουμε, της κρίσης των αξιών, των θεσμών και της
οικονομικής ανέχειας, το βιβλίο, τελειώνει αισιόδοξα, προτάσσοντας τις αξίες
της φιλίας, της συλλογικότητας, της συμπαράστασης, της ανθρωπιάς και της
αθωότητας, απέναντι στην αδιαφορία, την ηττοπάθεια, την παραίτηση και την
μοναξιά. Η ίδια η συγγραφέας σε
συνέντευξη της, ανέφερε ότι : « Ηθελα συνειδητά να γράψω κάτι αισιόδοξο κι ελπιδοφόρο, για το
πλησίασμα των ετερόκλιτων ανθρώπων, για την αλληλεγγύη των μοναχικών». Και η
αλήθεια είναι ότι η Ευγενία Φακίνου, το κατάφερε, με το δικό της μοναδικό
τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου