ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ "ΟΥΡΑΝΟΕΣΣΑ", εκδ. Διόπτρα 2016

Ένα ιδιαίτερα καλογραμμένο βιβλίο, το οποίο εντυπωσιάζει με τη δυναμική της γραφής του, την έξυπνη πλοκή του, αλλά πρώτα απ’ όλα με τον τίτλο του που προκαλεί ευλόγως αναμφισβήτητο ενδιαφέρον, παραπέμποντας σε ένα παρελθόν, φορτισμένο από μυστήριο και αναπάντητα ερωτηματικά, όπως αρμόζει σε έναν από τους ιερότερους λατρευτικούς χώρους της αρχαίας Ελλάδας. Τα εκφραστικά μέσα τα οποία ο συγγραφέας χρησιμοποιεί, είναι τα απολύτως απαραίτητα για την δημιουργία της πλοκής, την εξέλιξη της αφήγησης, την απόδοση της ατμόσφαιρας του βιβλίου, και την διατήρηση έως το τέλος, αμείωτου του ενδιαφέροντος. Με στέρεο, θα έλεγα τρόπο, χωρίς υπερβολές που να αποπροσανατολίζουν τον αναγνώστη, με σεβασμό στους μύθους που άρρηκτα συνδέονται με το νησί της Σαμοθράκης, επιτυγχάνεται αρχικά το ύφος και εν συνεχεία, το άψογο αποτέλεσμα.

Στο αποτέλεσμα του βιβλίου, δεν συντελούν όμως μόνο το ύφος του, η λιτότητα που του προσδίδει αξία, αφού δεν υπάρχουν ούτε κενά ούτε ανακρίβειες ως προς τα ιστορικά στοιχεία, η εναλλαγή του παρελθόντος με το παρόν και το χωροχρονικό περιβάλλον, αλλά και η ίδια η σύλληψη της πλοκής, η συγγραφική ευρηματικότητα που διακρίνεται στη σύνδεση των δύο ιστοριών και οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες που σκιαγραφούνται με ευαισθησία, ευκρίνεια και οξυδέρκεια, με ρεαλισμό και αμεσότητα και με τέτοιο τρόπο, που προκαλούν με τη σειρά τους την κορύφωση της αναγνωστικής περιέργειας έως το τέλος του. Σκέψεις και συναισθήματα, έντονες καταστάσεις, διλήμματα, ανατροπές, επιφυλάξεις, μίση και πάθη, εμμονές και παραδοξότητες, συνθέτουν το πλαίσιο όπου κινούνται οι ήρωες της «Ουρανόεσσας», από την αρχή έως το τέλος, σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές περιγραφές του νησιού, οι οποίες δημιουργούν στον αναγνώστη, την αίσθηση, ότι «μεταφέρθηκε» μαγικά στο «ιερό νησί», και παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την ιστορία τους.

Τέλος ένα από τα πολλά θετικά της «Ουρανόεσσας», το οποίο θεωρώ ότι είναι και ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά που καθιστά ένα βιβλίο πραγματικά διαχρονικό, είναι το γεγονός ότι, πέραν της μυθοπλασίας, ωθεί τον αναγνώστη να αναζητήσει ή να εμβαθύνει σε ένα κομμάτι της αρχαίας ιστορίας, στενά συνδεδεμένο με τη Σαμοθράκη, και τη σημασία της, αναφορικά με τα μυστήρια που αιτιολογούν,  όπως προανέφερα, τη θέση της ως κορυφαίου λατρευτικού χώρου εκείνης της εποχής. Γιατί το «ταξίδι» που κάθε συγγραφέας ουσιαστικά μας προσφέρει μέσω των έργων του, δεν πρέπει να τελειώνει με το κλείσιμο του βιβλίου, αλλά να διαρκεί όσο περισσότερο γίνεται και να διατηρείται έντονη η ανάμνησή του, πολύ περισσότερο, όταν εκπληρώνει τις προσδοκίες του αναγνώστη, όσο απαιτητικού και αν είναι. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η «Ουρανόεσσα» του Κ. Κρομμύδα συγκαταλέγεται σε αυτή την τελευταία κατηγορία, για όλους εκείνους τους λόγους τους οποίους ανέφερα, αλλά και για όσους τυχόν παρέλειψα, και δικαίως θεωρώ ότι είναι από τα πιο αξιόλογα και συναρπαστικά αφηγήματα του 2016.