ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ - ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ "Σαν τα φύλλα του καπνού", εκδ. Ψυχογιός 2014

Ένα ξεχωριστό, νοσταλγικό και πλούσιο από συναισθήματα, (είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα) ταξίδι στο παρελθόν, το οποίο τελικά αποδεικνύεται άρρηκτα συνδεδεμένο με το παρόν, μέσα από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο των Λ. Ζώτου και Θ. Καραγεωργίου «Σαν τα φύλλα του καπνού». Ο τόπος όπου εξελίσσεται το πιο καθοριστικό μέρος της ιστορίας, είναι η πόλη της Καβάλας και τα χωριά γύρω από τη Χρυσούπολη, των πρώτων δεκαετιών του 20^ου αιώνα, μια περιοχή γεμάτη αντιθέσεις, που δημιουργήθηκαν με το πέρασμα των χρόνων, ανάμεσα στους εμπόρους και στην αστική τάξη που αναδύθηκε και πλούτισε λόγω της καλλιέργειας του καπνού και στους απλούς χωρικούς, είτε ντόπιους είτε πρόσφυγες, εργαζόμενους στα καπνοχώραφα και στις καπναποθήκες, και αγωνιζόμενους για την επιβίωση και για ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Το κοινωνικό αυτό περιβάλλον, μεταδίδεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, με ενάργεια, γλαφυρές περιγραφές τόσο του χώρου όσο και των σκληρών και αντίξοων συνθηκών εργασίας, ρεαλισμό και χωρίς υπερβολές, αφού αποδεικνύεται αναγκαίο για την καλύτερη εξέλιξη και κατανόηση της ιστορίας δύο νέων ανθρώπων, που, από παιδιά συνδέονται με ισχυρούς δεσμούς άδολης παιδικής φιλίας στην αρχή, αγάπης και έρωτα, στη συνέχεια, καθόλου όμως ανέφελα ή ανώδυνα στην πορεία. Με εναλλαγές στην αφήγηση αλλά και στην παράθεση των τόπων, όπου διαδραματίζονται κρίσιμα γεγονότα για τον Νικόλα και την Αρετή, των οποίων οι ζωές κινούνται παράλληλα, ο αναγνώστης παρακολουθεί, με ενδιαφέρον αλλά και αδημονία, τις προσωπικές τους πορείες, από την ενηλικίωση τους έως τη βαθιά ωριμότητά τους, τη διαμόρφωση των χαρακτήρων τους, τα έντονα συναισθήματα και τις καταστάσεις που σταδιακά, βιώνουν, όπως, την απελπισία, την απόγνωση, τον πόνο, την οδύνη, την οργή, την έντονη ματαιοδοξία, την απληστία, την μοναξιά και την προσπάθεια απόκτησης υλικών αγαθών και χρημάτων σε βάρος της οικογενειακής ισορροπίας, των ηθικών αξιών και του αισθήματος δικαίου, έως τη στιγμή που απροσδόκητα, μετά από αποκαλύψεις και ανατροπές, αποκαθίσταται η αλήθεια, έστω και αργά, συνοδευόμενη από συγκίνηση, ανακούφιση, λύτρωση και δικαίωση. Η αρμονική αφήγηση και η ενδιαφέρουσα ιστορία, συνδυάζονται άψογα με το γεγονός ότι, από την αρχή έως το τέλος του βιβλίου,  κατά τη γνώμη μου, δεν έχουν παρεισφρύσει ούτε εξωραισμοί ούτε εξιδανικεύσεις (ειδικά των ηρώων), αλλά αντίθετα, η περιγραφή της πόλης της Καβάλας, των περιχώρων της και της ανθρωπογεωγραφίας της, όπως διαμορφώθηκε κατόπιν της εγκατάστασης των Μικρασιατών Ελλήνων,  και η «μεταφορά» των κοινωνικών στερεοτύπων της εποχής εκείνης, πολύ πιο περιοριστικών και ασφυκτικών σε σύγκριση με τα μεγάλα αστικά κέντρα, είναι ακριβείς,  ανταποκρίνονται στο κλίμα και στην εικόνα που επιθυμούν να αποδώσουν οι συγγραφείς και περικλείουν εύστοχα το «περίγραμμα» εντός του οποίου, θα προκύψουν προβληματισμοί, ερωτηματικά, ακόμα και μηνύματα, ανάλογα των επιλογών των ηρώων. Εμεινα ικανοποιημένη από την ανάγνωση του και, παρά την επιφυλακτικότητά μου (αναφορικά με την από κοινού συγγραφή) έμεινα εντυπωσιασμένη και από το γεγονός, ότι, η συνεργασία των δύο συγγραφέων απέδωσε εξαιρετικά καλά.