ΣΤΕΛΛΑ ΒΡΕΤΟΥ "Τα κόκκινα λουστρίνια", εκδ. Ωκεανίδα 2015

Το πρώτο μυθιστόρημα της Στέλλας Βρετού, με κέρδισε και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, και εύχομαι ειλικρινά η συνέχεια σε όλες τις συγγραφικές της προσπάθειες, στο μέλλον, να είναι ακόμα καλύτερη.

Ενα ελληνικό μυθιστόρημα, με την έννοια, ότι η εξέλιξη της πλοκής, αφορά την οικογένεια της μικρής Νένας, με τα «κόκκινα λουστρίνια», που ξεκίνησε τη ζωή της από την Κωνσταντινούπολη για να καταλήξει στην Αθήνα. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα της (ενήλικης πια) Νένας, που έχει μεγαλώσει και ωριμάσει, και αποτίει φόρο τιμής στους αγαπημένους της ανθρώπους, αφηγούμενη τις πιο σημαντικές στιγμές τους, περικλείεται σε μία τελευταία της πρόταση   «….Μεγάλη τύχη να μπορείς να ψαχουλέψεις τις ρίζες σου, να κάνεις τις ίδιες διαδρομές, τα ίδια ταξίδια…». 

Η ιστορία της οικογένειας της μικρής Νένας με τα κόκκινα λουστρίνια, σύμβολο αθωότητας και σημείο αναφοράς και αναμνήσεων, μίας εποχής περασμένης, αλλά, σίγουρα με το ανεπαίσθητο άρωμα του παλιού καιρού και της γλυκιάς νοσταλγίας. Ανατρέχουμε μαζί με την μικρή Νένα, στις ρίζες της, στην πορεία της οικογένειάς της και των δικών της ανθρώπων, με τις χαρές, τις λύπες, τα όνειρα, τις προσδοκίες, τις διαψεύσεις, τις απώλειες, τις προσπάθειες για μια καλύτερη ζωή, στοιχεία που αποτυπώνονται με ρεαλισμό, αμεσότητα αλλά και με τρυφερότητα, χωρίς εξωραισμούς ή υπερβολές, με τα συναισθήματα της νοσταλγίας και της συγκίνησης, να κυριαρχούν στην αφήγηση, αφήνοντας στο τέλος ένα αίσθημα αισιοδοξίας για τη ζωή που, έτσι και αλλιώς συνεχίζεται, αρκεί να μην λησμονούμε όλα εκείνα τα πρόσωπα και τις αναμνήσεις, που, είτε εμπειρικά είτε συνδυαστικά, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ίδιας μας της ζωής. Ενα μυθιστόρημα που κυλάει σαν νερό, με επίκεντρο τον άνθρωπο,  και μεταφέρει τον αναγνώστη με τις ολοζώντανες περιγραφές, είτε, στην Κωνσταντινούπολη από τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα με τον ακμάζοντα Ελληνισμό της έως και τα μέσα του ιδίου αιώνα, που ξεκίνησαν συστηματικά, ο εκφοβισμός, η καταπίεση για να επακολουθήσουν η απομάκρυνση και ο αφανισμός, είτε στην Οδησσό της Μαύρης Θάλασσας, όπου και εκεί Ελληνες  διαπρέπουν, αγωνίζονται και αφήνουν το στίγμα τους. Η διαδρομή μίας πολυπρόσωπης οικογένειας, στη διάρκεια ενός και πλέον αιώνα, από τη Ζάκυνθο έως την Αθήνα, με πολλούς και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, οι οποίοι, παρά τη διαφορετικότητά τους, τις διαφωνίες και τις αντιθέσεις τους, και τα γεγονότα της ιστορίας που αναμφισβήτητα επηρεάζουν και διαμορφώνουν την κοινωνική συνοχή και τους ανθρώπινους δεσμούς, συνυπάρχουν, συμβιώνουν και συνδημιουργούν, ένα οικογενειακό περιβάλλον, με αγάπη και αλληλοκατανόηση, θεμελιωμένο πάνω σε αξίες, όπως η οικογένεια, η αληθινή φιλία, η εκτίμηση, ο σεβασμός και η φιλαλληλία. Ένα μυθιστόρημα, κοινωνικό, αληθινό και βαθύτατα συγκινητικό που αξίζει της προσοχής μας, γραμμένο με ευαισθησία και σεβασμό, για τα περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα.