Πολύ ωραίο βιβλίο, βαθύτατα
συναισθηματικό, γραμμένο με ευαισθησία, εστιάζει από την μια μεριά στις
προσωπικότητες και των επτά ανθρώπων, των οποίων οι πορείες συνδέονται
αλληλένδετα, είτε μέσα από συγκρούσεις, διαφωνίες, διαφορές είτε μέσα από την
θέλησή τους να υπερβούν εμπόδια, να βρουν λύσεις σε αδιέξοδα, (ο καθένας με τον
τρόπο του βέβαια), να «αγγίξουν» την ευτυχία και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά
τους και από την άλλη στα κυρίαρχα στοιχεία που διαμορφώνουν τον ανθρώπινο
χαρακτήρα, από τη γέννησή του έως και την ωριμότητά του. Κυρίαρχο συναίσθημα
για όλους τους ήρωες, η αγάπη σε όλες της τις μορφές, είτε ως ο απόλυτος και
αγνός έρωτας, είτε ως ανεξάντλητη μητρική αγάπη, είτε ακόμα και ως σαρκικός
πόθος, ακόμα και ως μία επώδυνη κατάσταση, η οποία «τραυματίζει» και «πληγώνει»
τη συντροφικότητα και τον αλληλοσεβασμό. Οι καταστάσεις και τα συναισθήματα που
βιώνουν οι επτά άνθρωποι, ήρωες της ιστορίας, αποτελούν ένα «συναισθηματικό
καλειδοσκόπιο», αφού κάθε ένας ξεχωριστά, σκέφτεται, προβληματίζεται, πονά,
αποφασίζει και ενεργεί διαφορετικά, ανάλογα με τη στιγμή, τα κίνητρά του, τους
απώτερους σκοπούς του, τις επιθυμίες του, ακόμα και τους «περιορισμούς» που
επιβάλλονται από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον. Εως ότου ένας
«καταλύτης», όπως προσωποποιείται στο φιλόδοξο, εγωιστικό και επικίνδυνο ακόμα,
χαρακτήρα της Δήμητρας, «μιας σύγχρονης εκδοχής της Σαλώμης», (ο τίτλος του
βιβλίου είναι εξαιρετικά εύστοχος) με απρόσμενο τρόπο, οδηγεί σε αλυσιδωτές
αντιδράσεις, αποκαλύψεις, ανατροπές και στο λυτρωτικό τέλος. Ένα βιβλίο με
επίκεντρο τον άνθρωπο, με χαρακτήρες στέρεα δομημένους για το ρόλο που κάθε
ένας καλείται να διαδραματίσει κατά την εξέλιξη της πλοκής, με άρτιες
περιγραφές σκέψεων και συναισθημάτων των ηρώων, με κορύφωση της έντασης στις
κρίσιμες στιγμές κατά τις οποίες, οι επτά χαρακτήρες καλούνται να αποφασίσουν
για την ίδια τους τη ζωή, και το οποίο κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την
τελευταία του σελίδα. Κλείνοντας τον «Τελευταίο χορό της Σαλώμης», διαπιστώνω
για άλλη μία φορά, όχι μόνο τη συγγραφική δεινότητα και ικανότητα της Ρένας
Ρώσση – Ζαίρη, αλλά και την μοναδική διεισδυτικότητα της γραφής της, αφού,
επαληθεύθηκαν πλήρως όσα, μοιράσθηκε μαζί μας στον πρόλογο του βιβλίου, και η
ιστορία, που μας αφηγήθηκε, «σμίγει το χθες με το σήμερα, ταξιδεύει στην ίδια
τη ζωή, στη χαρά και στον πόνο, στις αλήθειες και στα ψέματα, στις ίντριγκες
και στα πάθη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου